Γρηγόρης ΚεντητόςΣτον Βώλακα της Τήνου, το έδαφος μοιάζει να έχει σπάσει τους κανόνες της γεωλογίας. Πάνω από 22 τετραγωνικά χιλιόμετρα γεμίζουν με γκρίζες σφαίρες, άλλες μικρές σαν βότσαλα, άλλες μεγάλες όσο ένα μικρό σπίτι, τοποθετημένες τυχαία πάνω στο ξερό κυκλαδίτικο χώμα.
Οι επιστήμονες ξέρουν σήμερα ότι αυτές οι πέτρες είναι γρανίτες του Μειόκαινου, ηλικίας 16 έως 25 εκατομμυρίων ετών. Η διαδικασία που τις γέννησε λέγεται σφαιροειδής αποσάθρωση: το νερό και τα άλατα εισχωρούν στις ρωγμές, διαβρώνουν το εσωτερικό και αφήνουν πίσω τους τέλεια στρογγυλεμένους όγκους.
Σε αρκετά σημεία οι επιφάνειες των βράχων είναι διάτρητες από μικρές κοιλότητες, τις περίφημες tafoni και alveoles. Άλλες έχουν διάμετρο λίγων εκατοστών, άλλες ξεπερνούν τα δύο μέτρα, θυμίζοντας τοιχογραφίες της φύσης χαραγμένες στον γρανίτη από αλμύρα και μελτέμια.
Η επιστήμη εξηγεί το φαινόμενο αλλά ο θρύλος ζει
Για αιώνες, οι κάτοικοι μιλούσαν για μια τιτανομαχία που έληξε με βροχή από γιγάντιες πέτρες. Κάποιοι έλεγαν πως είναι κανόνια που εκτοξεύτηκαν από θεούς, άλλοι πως είναι μετεωρίτες που έπεσαν από τον ουρανό. Η αλήθεια είναι πιο γήινη αλλά όχι λιγότερο συναρπαστική.
Ο πλουτωνίτης της Τήνου εγκαταστάθηκε ρηχά στον φλοιό πριν από εκατομμύρια χρόνια. Σχημάτισε όγκους που, με τον χρόνο, άρχισαν να «ξεφλουδίζονται» από τις άκρες προς το κέντρο. Όταν το έδαφος διαβρώθηκε, οι σφαίρες αναδύθηκαν στην επιφάνεια, δημιουργώντας ένα τοπίο που μοιάζει με σεληνιακό.
Οι πιο πρόσφατες έρευνες καταγράφουν με ακρίβεια τα μεγέθη και τα υψόμετρα των σχηματισμών, επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για ένα μοναδικό γεωλογικό εργαστήριο στο Αιγαίο. Κανένα άλλο σημείο στην Ελλάδα δεν έχει την πυκνότητα και την τέλεια σφαιρικότητα που συναντά κανείς στον Βώλακα.
Σήμερα, η περιοχή δεν προσελκύει μόνο γεωλόγους. Αναρριχητές από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν στην Τήνο για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους πάνω στους ογκόλιθους, ενώ πεζοπόροι ακολουθούν μονοπάτια που περνούν ανάμεσα στις πέτρες, παρατηρώντας το παιχνίδι του ήλιου με τις σκιές.
Από τα χαράματα μέχρι το ηλιοβασίλεμα, ο Βώλακας αλλάζει χρώματα. Το γκρίζο γίνεται χρυσό, οι σκιές βαθαίνουν και η σιωπή της πέτρας μπερδεύεται με τους ήχους του ανέμου. Είναι ένα τοπίο που δείχνει πως η φύση, όταν της δοθεί χρόνος, μπορεί να φτιάξει τέχνη που κανένα χέρι δεν μπορεί να αντιγράψει.
Διαβάστε ακόμα
Η νοσταλγία ως ασθένεια που τρόμαξε στρατούς και γιατρούς από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα
Ο Προπαρθενώνας της Ακρόπολης χτίστηκε μετά τον Μαραθώνα και χάθηκε το 480 πΧ
Πως θα είναι η ζωή στην Ελλάδα χωρίς νερό όταν η λειψυδρία χτυπήσει κάθε πτυχή της καθημερινότητας