Γρηγόρης ΚεντητόςΣτο μικρό Plainfield του Wisconsin, ο Edward “Ed” Gein γεννήθηκε το 1906 και μεγάλωσε σε μια οικογένεια που έσφιγγε τα παιδιά της με θρησκευτικό φανατισμό και απομόνωση. Ο πατέρας πέθανε το 1940, ο αδελφός Henry βρέθηκε νεκρός σε πυρκαγιά το 1944 υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, και το 1945 η μητέρα του, η αυστηρή Augusta, πέθανε. Από εκείνη τη στιγμή, η μοναξιά έγινε ο μόνος του σύντροφος.
Στις 16 Νοεμβρίου 1957, η μικρή κοινότητα ταράχτηκε. Η Bernice Worden, ιδιοκτήτρια ενός τοπικού καταστήματος εργαλείων, εξαφανίστηκε. Ο γιος της, αναπληρωτής σερίφης, εντόπισε το δελτίο πώλησης με ένα όνομα: Ed Gein. Όταν οι αστυνομικοί μπήκαν στη φάρμα, βρήκαν τη σορό της Worden κρεμασμένη «σαν ελάφι» σε έναν πρόχειρο αποθηκευτικό χώρο.
Το φρικιαστικό εσωτερικό της φάρμας
Η έρευνα αποκάλυψε έναν εφιάλτη. Μάσκες από δέρμα, σκεύη από κρανία, καρέκλες και ντυσίματα με ανθρώπινο δέρμα· ευρήματα που δεν χωρούσε ο νους. Τα στοιχεία καταγράφηκαν με ακρίβεια από τον αναλυτή Allan Wilimovsky και μπήκαν στη δικογραφία που αργότερα περιέγραψε ο δικαστής Robert Gollmar. Ο πυρήνας ήταν σαφής: αντικείμενα φτιαγμένα από ανθρώπινα λείψανα, χωρίς τις υπερβολές που κυκλοφόρησαν αργότερα στο διαδίκτυο.
Στις ανακρίσεις, ο Gein μίλησε για νυχτερινές επισκέψεις σε τρία νεκροταφεία. Υποστήριξε ότι είχε ανοίξει περίπου 40 τάφους και είχε αφαιρέσει λείψανα από τουλάχιστον εννέα γυναίκες, κυρίως μεσήλικες που του θύμιζαν τη μητέρα του. Για να επιβεβαιώσουν τα λόγια του, οι αρχές προχώρησαν σε τρεις δοκιμαστικές εκταφές, που απέδειξαν ότι δεν έλεγε ψέματα.
Από τη σύλληψη στη δίκη
Στην αρχή κρίθηκε ανίκανος για δίκη και μεταφέρθηκε στο ψυχιατρικό ίδρυμα Central State Hospital. Το 1968, έπειτα από νέες εξετάσεις, κρίθηκε ικανός να δικαστεί. Η δίκη έγινε χωρίς ενόρκους: ο Gein κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία της Worden αλλά και μη υπεύθυνος λόγω παραφροσύνης, με διάγνωση σχιζοφρένειας. Ορισμένες πρώιμες ομολογίες του απορρίφθηκαν επειδή αποκαλύφθηκε ότι ο σερίφης Art Schley τον είχε κακοποιήσει κατά την ανάκριση.
Έμεινε έγκλειστος για το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι τον θάνατό του στις 26 Ιουλίου 1984, στο Mendota Mental Health Institute. Η κοινότητα δεν ξέχασε ποτέ· οι μνήμες και οι φόβοι συνέχισαν να στοιχειώνουν την ήσυχη πόλη.
Το τέλος της φάρμας και η διαδρομή των «κειμηλίων»
Λίγο πριν βγει σε πλειστηριασμό, η φάρμα του Gein κάηκε ολοσχερώς στις 20 Μαρτίου 1958. Ο εμπρησμός θεωρήθηκε πιθανός, αλλά ποτέ δεν αποδείχθηκε. Το αυτοκίνητό του, ένα Ford sedan του 1949, αγοράστηκε από τον παραγλονιστή Bunny Gibbons για 760 δολάρια και εκτέθηκε ως «αξιοθέατο τρόμου» σε πανηγύρια. Η ταφόπλακα του Gein κλάπηκε το 2000, εντοπίστηκε στο Σιάτλ το 2001 και σήμερα ο τάφος του είναι ανώνυμος.
Μύθοι και αλήθειες
Ο Gein έγινε σύμβολο της ακραίας βίας, αλλά πολλές λεπτομέρειες που κυκλοφορούν είναι ανακριβείς. Δεν υπήρξε αλυσοπρίονο στα εγκλήματά του — τα επιβεβαιωμένα θύματα πυροβολήθηκαν. Δεν αποδείχθηκε ποτέ κανιβαλισμός. Ο όρος «σειριακός δολοφόνος» χρησιμοποιείται για εκείνον, αλλά νομικά καταγράφηκαν μόνο δύο ανθρωποκτονίες.
Υπήρξαν έρευνες για άλλες εξαφανίσεις: Georgia Jean Weckler (1947), Evelyn Hartley (1953), Victor Travis και Ray Burgess (1952), James Walsh (1956), Irene Keating (1956) και απόπειρα απαγωγής της Judy Rodencal. Καμία υπόθεση δεν κατέληξε με αποδείξεις εις βάρος του.
Από την πραγματικότητα στον μύθο
Η υπόθεση Gein άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ποπ κουλτούρα. Ο Norman Bates στο Ψυχώ (1960), ο Leatherface στο The Texas Chain Saw Massacre (1974) και ο Buffalo Bill στη Σιωπή των Αμνών (1991) γεννήθηκαν από κομμάτια της ιστορίας του. Από τις μάσκες δέρματος μέχρι τον τρόμο της απομόνωσης, κάθε στοιχείο πέρασε από την πραγματικότητα στη μυθοπλασία. Στη μουσική, τίτλοι όπως “Dead Skin Mask”, “Nipple Belt” και “Nothing to Gein” έγιναν ανατριχιαστικά αφιερώματα. Το 2025, η ιστορία του ζωντανεύει ξανά σε σειρά του Netflix με προγραμματισμένη πρεμιέρα στις 3 Οκτωβρίου.
Η ιστορία του Gein δεν είναι απλώς μια υπόθεση εγκλήματος. Είναι μια σκοτεινή τομή στη συλλογική φαντασία, που έδειξε πόσο λεπτή μπορεί να είναι η γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο.
Με πληροφορίες απο Wisconsin Historical Society
