Στην Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ., μια πόλη που ζούσε την ακμή της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας, ένας ψίθυρος αρκούσε για να γίνει κραυγή. Μια γυναίκα, ξένη από τη Λήμνο, με γνώσεις βοτανολογίας και θεραπευτικής, βρέθηκε στο στόχαστρο. Την είπαν μάγισσα. Και αυτό αρκούσε για να ξεκινήσει μια δίκη που θα τελείωνε με θάνατο.
Η γυναίκα αυτή είχε παιδιά και μια υπηρέτρια. Ήταν οικονομικά ανεξάρτητη, γεγονός που από μόνο του προκαλούσε καχυποψία. Σε μια κοινωνία που όριζε αυστηρά τη θέση της γυναίκας, η ανεξαρτησία και η ξενική προέλευση ήταν επικίνδυνος συνδυασμός.
Οι κατηγορίες και η δίκη
Οι πηγές διαφωνούν. Ο Δημοσθένης μιλά για επωδές και επιβλαβή φάρμακα. Ο Φιλόχορος την κατηγορεί για ἀσέβεια. Ο Πλούταρχος τη χαρακτηρίζει ιέρεια που δίδασκε στους δούλους πώς να εξαπατούν τα αφεντικά τους. Καμία αφήγηση δεν συμφωνεί απόλυτα, όλες όμως σκιαγραφούν φόβο και καχυποψία.
Η δίκη έγινε πιθανότατα στον Άρειο Πάγο. Η υπηρέτριά της κατέθεσε εναντίον της, πιθανότατα υπό πίεση. Στην Αθήνα, δούλοι καταθέτουν μόνο σε υποθέσεις μεγάλης βαρύτητας, σημάδι ότι η πόλη έβλεπε την υπόθεση ως απειλή. Ο Εύνομος, αδελφός του Αριστογείτονα, διατήρησε τα βότανά της για να συνεχίσει να πουλά θεραπείες, δείχνοντας την υποκρισία μιας κοινωνίας που καταδίκαζε αλλά εκμεταλλευόταν.
Η Αθήνα και οι φόβοι της
Η εποχή ήταν γεμάτη ανασφάλεια. Η ήττα στη Χαιρώνεια, η άνοδος της Μακεδονίας, η πολιτική αστάθεια. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάθε τι διαφορετικό φάνταζε επικίνδυνο. Η Λήμνος, συνδεδεμένη με μυστήρια και μύθους, ενίσχυε την καχυποψία. Οι γυναίκες με γνώσεις θεωρούνταν απειλή για την τάξη και την ηθική.
Η Θεωρίδα δεν ήταν η μόνη. Από την Αγλαονίκη, που προέβλεπε εκλείψεις και την είπαν μάγισσα, μέχρι τις μυθικές μορφές της Κίρκης και της Μήδειας, η γνώση έφερε πάντα την κατηγορία του υπερφυσικού.
Η εκτέλεση και η παραδειγματική τιμωρία
Η ποινή ήταν θάνατος. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν κώνειο, πυρά ή αποτυμπανισμός. Ξέρουμε μόνο πως πέθανε μαζί με τα παιδιά της, σε μια εκτέλεση που παρουσιάστηκε ως παραδειγματική, μήνυμα σε όσους τόλμησαν να ξεφύγουν από τα όρια της κοινωνίας.
Η κληρονομιά μιας γυναίκας που προκάλεσε φόβο
Σήμερα, οι μελετητές βλέπουν την υπόθεση με άλλο μάτι. Ο Derek Collins την περιγράφει ως λαϊκή θεραπεύτρια. Η Esther Eidinow τη βλέπει ως θύμα μιας κοινωνίας που διψούσε για έλεγχο. Ο Matthew Dickie δείχνει ότι η κατάθεσή της από δούλο αποδεικνύει τη βαρύτητα της υπόθεσης.
Η δίκη της γυναίκας αυτής δεν ήταν απλά υπόθεση μαγείας. Ήταν αντανάκλαση μιας εποχής που δεν ανεχόταν τη διαφορά. Μια Αθήνα που φοβόταν ό,τι δεν μπορούσε να εξηγήσει, τιμώρησε με θάνατο μια γυναίκα που ήξερε περισσότερα απ’ όσο άντεχε η κοινωνία της.
Σήμερα, η ιστορία της δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο. Είναι υπενθύμιση του τι συμβαίνει όταν ο φόβος και η προκατάληψη υπερνικούν τη λογική. Μια δίκη που άφησε πίσω της σιωπή, αλλά και ένα διαχρονικό μάθημα.
Διαβάστε ακόμα
Η Δανάη η πραγματική Ραπουνζέλ της ελληνικής μυθολογίας και το μυστήριο της χρυσής βροχής
Γιατί το πιρούνι κάποτε θεωρήθηκε όργανο του διαβόλου
Πώς το λευκό νυφικό της βασίλισσας Βικτωρίας το 1840 άλλαξε για πάντα τους γάμους σε όλο τον κόσμο